Roman aquaduct of Nicopoli

Algemeen

Het aquaduct van Nicopolis ligt in het huidige noordwesten van Griekenland, nabij de stad Preveza, aan de westkust van Epirus. De ruïne vormt een opvallend voorbeeld van Romeinse infrastructuur en bood oorspronkelijk drinkwater aan de stad Nicopolis.

Geschiedenis

Het aquaduct, gebouwd in de eerste eeuw n.Chr., diende de stad Nicopolis, gesticht door keizer Augustus na zijn overwinning bij Actium (31 v.Chr., Romeinse tijd). Romeinse ingenieurs ontwierpen een complex watersysteem, inclusief een 50 kilometer lange toevoer vanaf bronnen in Louros. Na de Romeinse overheersing (1e-4e eeuw n.Chr.) verviel het aquaduct onder Byzantijns bestuur (4e-15e eeuw). De Ottomaanse periode (15e-19e eeuw) bracht geen herstel. In de 20e eeuw werden delen opgegraven en gerestaureerd.

Foto's

Hieronder zijn mijn foto's van mijn bezoek te zien.

Weetjes

1. In de 1e eeuw n.Chr. omvatte het aquaduct zowel bovengrondse als ondergrondse segmenten, uniek voor die tijd.

2. Het aquaduct functioneerde meer dan 300 jaar voordat het in verval raakte tijdens de Byzantijnse periode.

3. Architectonische resten tonen gebruik van opus reticulatum, een typisch Romeinse bouwwijze.

4. Het aquaduct leverde niet alleen water, maar ondersteunde ook publieke baden en fonteinen in Nicopolis.

5. Tijdens de Romeinse tijd stond het aquaduct symbool voor keizerlijke macht en technische innovatie.

6. In de Ottomaanse periode werd een deel van de stenen hergebruikt voor andere bouwwerken.

7. Het aquaduct is een van de weinige in Griekenland met zowel aquaductbogen als tunnels.

8. Een uitgebreide restauratie vond plaats in de jaren 1960, mede gefinancierd door UNESCO.

9. Delen van het aquaduct zijn nu beschermd als werelderfgoed vanwege hun historische waarde.

10. De archeologische site trekt jaarlijks duizenden bezoekers, hoewel toegang beperkt blijft vanwege instortingsgevaar.

Veiligheid

Het gebied rond Nicopolis is overwegend veilig, met weinig gerapporteerde misdaden. Preveza, de nabijgelegen stad, kent sporadische gevallen van kleine criminaliteit zoals diefstal. Geen grote veiligheidsincidenten geregistreerd in archeologische zones afgelopen decennia.

Bronnen

  • Beard, M. (2008). The Roman Triumph. Harvard University Press.
  • Claridge, A. (2010). Rome: An Oxford Archaeological Guide. Oxford University Press.
  • Hodge, A. T. (2002). Roman Aqueducts & Water Supply. Duckworth.
  • Kokkinidou, A., & Nikolaidou, M. (2004). Archaeology and Women: Ancient & Modern Issues. Routledge.
  • Lancaster, L. C. (2005). Concrete Vaulted Construction in Imperial Rome. Cambridge University Press.
  • Papadopoulos, J. K. (2021). Archaeologies of Water in the Roman World. Routledge.
  • Rasch, J. M. (1985). Ancient Greek Water Management. Springer-Verlag.
  • Rizos, E. (2015). The Byzantine Settlement of Nicopolis. Oxford University Press.
  • Scarre, C. (1995). Chronicle of the Roman Emperors. Thames & Hudson.
  • UNESCO. (2020). World Heritage Reports: Conservation in Greece. UNESCO Publishing.
  • Ward-Perkins, J. B. (1981). Roman Imperial Architecture. Yale University Press.
  • White, K. D. (1984). Greek and Roman Technology. Cornell University Press.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, een AI-taalmodel van OpenAI.

Bekijk ook: