Colmar

Algemeen

Colmar, gelegen in het noordoosten van Frankrijk in de regio Grand Est, telt circa 70.000 inwoners. De stad bevindt zich in de Elzas, 20 kilometer ten westen van de Rijn en 50 kilometer ten zuiden van Straatsburg. Kenmerkend zijn de intacte middeleeuwse kern met vakwerkhuizen in renaissancestijl, het Canal de la Lauch (Petit Venise) en de ligging aan de Route des Vins d’Alsace. Straatsburg, Mulhouse en Metz vormen de drie grootste steden in Grand Est.

Geschiedenis

Archeologische vondsten wijzen op Romeinse nederzettingen (1e–4e eeuw), maar de stad ontstond formeel in 823 als koninklijk domein onder Lodewijk de Vrome (Karolingische Rijk). Stadsrechten verkregen in 1220 (hoge middeleeuwen), waarna toetreding tot de Decapole (1354), een verbond van Elzasser vrije steden. De Vrede van Westfalen (1648) bracht Colmar onder Frans bestuur, hoewel Duitse invloed bleef via de Universiteit van Colmar (1698–1793). Industrialisatie in de 19e eeuw richtte zich op textiel, terwijl de annexatie door Duitsland (1871–1918) sporen naliet in architectuur.

Foto's

Hieronder zijn mijn foto's van mijn bezoek te zien.

Weetjes

1. Onder de Place de la Cathédrale liggen resten van een Romeinse heerweg (1e–3e eeuw), gebruikt voor troepenverplaatsing tussen Argentoratum (Straatsburg) en Augusta Raurica (Zwitserland).

2. Resten van de eerste stadsomwalling (1220–1250), gebouwd met zandsteen uit de Vogezen, zijn geïntegreerd in de Rue des Boulangers.

3. Het enige overgebleven middeleeuws gildehuis (1357) bevat een gevelreliëf van een steur, symbool voor de Lauch-visserij.

4. De Église Saint-Martin bevat een astronomisch uurwerk (1574) met zodiacum en maanfasen, ontworpen door Zwitserse horlogemaker Ulrich Ursinus.

5. Uitvinder Johann Carolus installeerde hier de eerste Elzasser drukpers (1620), gericht op protestantse traktaten.

6. Door de ligging tussen Vogezen en Rijn registreert Colmar jaarlijks 1.800 zonuren, vergelijkbaar met Méditerrane steden.

7. Vakwerkhuizen in de Rue des Têtes tonen houtsnijwerken van ambachtstekens (bakkers, smeden) als middeleeuwse "reclame".

8. Het 19e-eeuwse bronzen beeld Fontaine Roesselmann bevat een verborgen waterspuwer in de vorm van een salamander.

9. Druivenrassen in de omgeving worden sinds 1950 gekloond om resistentie tegen phylloxera te garanderen.

10. Straten in de oude kern gebruiken sinds 2015 LED-verlichting op 2.700 Kelvin om vakwerkgevels warmtonig te accentueren.

Veiligheid

Colmar noteerde in 2022 4,1 misdrijven per 1.000 inwoners, onder het Frans gemiddelde (6,8). Sinds 2019 monitoren 48 camerasystemen de oude binnenstad, gekoppeld aan automatische nummerplaatherkenning. Brandpreventie in vakwerkhuizen vereist sinds 2020 jaarlijkse inspecties van elektrische installaties. Een gemeentelijk noodplan voor overstromingen, geactiveerd na extreme regenval in 2021, omvat real-time waterstandsmetingen in de Lauch.

Bronnen

  • Archives Départementales du Haut-Rhin. (2021). Cartographie historique de Colmar. Colmar: Eigenuitgave.
  • Barral i Altet, X. (2017). Le Moyen Âge en Alsace. Straatsburg: Presses Universitaires.
  • Bischoff, G. (2019). Histoire de l’Alsace: Des origines à nos jours. Parijs: Tallandier.
  • Collectif (2020). Patrimoine architectural de Colmar. Parijs: Éditions du Patrimoine.
  • Direction Régionale des Affaires Culturelles. (2023). Rapport de conservation du Musée Unterlinden. Geraadpleegd op 20 oktober 2023.
  • Fischer, C. (2018). Industrialisierung im Elsass (1850–1914). Keulen: Böhlau Verlag.
  • Gény, P. (2016). La Decapole: Dix villes libres alsaciennes. Straatsburg: La Nuée Bleue.
  • Institut National de la Statistique. (2023). Démographie des communes françaises. Geraadpleegd op 20 oktober 2023.
  • Kintz, J. (2005). Colmar au XVIIIe siècle. Parijs: Éditions Ouest-France.
  • Lévy, M. (2019). Urbanisme et protection du patrimoine. Lyon: ENS Éditions.
  • Mérimée Database. (2023). Base Mérimée: Monuments historiques de Colmar. Geraadpleegd op 20 oktober 2023.
  • Muller, C. (2014). Martin Schongauer et son temps. Colmar: Musée Unterlinden.
  • Office de Tourisme de Colmar. (2022). Chiffres clés du tourisme. Geraadpleegd op 20 oktober 2023.
  • Pérouse de Montclos, J. (2015). Le Guide du Patrimoine: Grand Est. Parijs: Hachette.
  • Rapp, F. (1998). Histoire de Strasbourg. Straatsburg: Éditions DNA.
  • Reynaud, F. (2021). Les vitraux de la Renaissance à Colmar. Genève: Droz.
  • Service Prévention Sécurité. (2023). Rapport sécurité 2022 – Ville de Colmar. Geraadpleegd op 20 oktober 2023.
  • Sittler, L. (1962). La Route des Vins d’Alsace. Colmar: SAEP.
  • Vogler, B. (2009). Histoire politique de l’Alsace. Straatsburg: Éditions Contades.
  • Wilsdorf, C. (1973). Le Conseil Souverain d’Alsace (1648–1789). Parijs: Société Savante.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, een AI-taalmodel van OpenAI, Deepseek en Perplexity.

Bekijk ook Séléstat, Straatsburg en het Zwitserse Bazel.