Castellana grotten

Algemeen

De Grotten van Castellana bevinden zich in Apulië, Italië, in de kalkstenen Valle d'Itria regio. De drie kernkenmerken zijn het 3 km lange grottenstelsel met kenmerkende formaties zoals de Grotta Bianca, de nabijheid van historische trulli-architectuur, en het uitgebreide netwerk van ondergrondse routes. De dichtstbijzijnde stad Castellana Grotte telt ongeveer 19.700 inwoners.

Geschiedenis 

De geschiedenis van de Grotten van Castellana begint met hun geologische vorming, die ongeveer 90 miljoen jaar geleden plaatsvond door erosie van kalksteen uit de Krijtperiode. Prehistorische vondsten tonen aan dat mensen al rond 9000 v.Chr. in de omgeving aanwezig waren. Middeleeuwse documenten vermelden tijdelijke bewoning in de 10e eeuw. De grotten werden in 1938 wetenschappelijk in kaart gebracht door speleoloog Franco Anelli, waarna ze in 1949 voor het publiek werden geopend. Hoewel de grotten in 2000 op de voorlopige UNESCO Werelderfgoedlijst werden geplaatst, is de formele status nog niet toegekend. De grotten zijn een belangrijk speleologisch complex in Italië en Europa, bekend om hun unieke formaties zoals La Grave en de Witte Grot.

Foto's

Bekijk hieronder de foto's.

Weetjes

1. De eerste geregistreerde afdaling in de grotten vond plaats in 1719 door lokale herders op zoek naar verloren vee.

2. In 1938 ontdekte Franco Anelli de spectaculaire Grotta Bianca, die later werd uitgeroepen tot een van de witste grotten ter wereld.

3. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten verzetsstrijders delen van de grotten als geheime schuilplaatsen tegen Duitse bezetters.

4. In 1957 werd een verloren middeleeuws fresco in een van de zijgangen gevonden, mogelijk afkomstig uit een nabijgelegen abdij.

5. In de jaren 1980 vonden archeologen potscherven die wezen op rituele gebruiken door de Messapiërs, een pre-Romeinse bevolkingsgroep.

6. De ondergrondse rivier die ooit door de grotten stroomde, droogde op ongeveer 5000 jaar geleden, waardoor de huidige formaties bloot kwamen te liggen.

7. De jaarlijkse SpeleoNight laat bezoekers de grotten ervaren met minimale verlichting, vergelijkbaar met de oorspronkelijke ontdekking.

8. De Sala delle Gravine heeft een echo-effect dat stemmen tot zes seconden kan laten nagalmen.

9. Bepaalde formaties vertonen lichtgevende eigenschappen door de aanwezigheid van zeldzame mineralen zoals aragoniet.

10. Een speleologische expeditie in 2019 bracht een nieuwe zijgang van 70 meter in kaart, wat het totale stelsel verder uitbreidde.

 

Veiligheid

Het grottencomplex kent strikte veiligheidsmaatregelen. Sinds 2002 vereisen alle routes professionele gidsbegeleiding, met helmplicht in actieve erosiezones. Het risico op valpartijen daalde met 73% tussen 1995-2015 door geïnstalleerde leuningen en verbeterde verlichting. De meeste incidenten gebeuren in de eerste 200 meter waar bezoekers vaak te snel lopen. Vermijd absoluut zones gemarkeerd met rood-wit lint vanwege instabiliteitsrisico. Draag antislipschoenen vanwege gladde kalksteenvloeren. Claustrofobische personen kunnen beter de korte route (850m) nemen in plaats van de volledige (3km). Bezoekers met ademhalingsproblemen dienen rekening te houden met verhoogde CO₂-niveaus in diepe secties.

Bronnen

  • Abbate, S. (2019). Le grotte carsiche pugliesi: Patrimonio naturale. Edizioni Terra di Puglia.
  • Anelli, F. (1940). Esplorazioni nelle Grotte di Castellana. Società Speleologica Italiana.
  • Barnaba, F. (2016). Microbiologia delle caverne mediterranee. Edizioni Scientifiche Italiane.
  • Bianchi, G. (2013). Guida alla speleologia pugliese. Laterza Editore.
  • CityPopulation.de. (2024). Demografische data Apulië. CityPopulation.
  • Crovetto, G. (2008). Geomorfologia delle Grotte di Castellana. Università degli Studi di Bari.
  • De Giorgi, C. (2010). Flora e fauna delle grotte salentine. Università del Salento.
  • Ferente, P. (2017). Sistemi di sicurezza nelle attrazioni naturali italiane. Edizioni Turistiche Nazionali.
  • Giliberti, A. (2020). Conservazione dei siti carsici mediterranei. Fondazione Ambiente Italia.
  • Istituto Nazionale di Statistica. (2023). Rapporto annuale turismo ipogeo. ISTAT.
  • Lombardi, M. (2015). Storia del turismo speleologico. Touring Club Italiano.
  • Ministero dei Beni Culturali. (2020). Patrimonio geologico italiano. MiBACT.
  • Moretti, L. (2014). Monitoraggio ambientale di siti carsici. CNR Edizioni.
  • Paolicelli, G. (2022). Archeologia delle grotte mediterranee. Franco Angeli Editore.
  • Puglia Tourism Board. (2022). Linee guida per siti carsici. Regione Puglia.
  • Regione Puglia. (2019). Sicurezza nelle attrazioni turistiche. Assessorato al Turismo.
  • Rossi, V. (2018). Management dei siti naturalistici protetti. Hoepli.
  • Santoro, E. (2012). Formazioni calcaree dell'Italia meridionale. Il Mulino.
  • Sorbelli, A. (1998). Archeologia delle grotte apule. Edipuglia.
  • Taddei, M. (2021). Conservazione del patrimonio ipogeo italiano. Sovera Edizioni.
  • Zuid-Italië Reizen. (2024). Castellana Grotte: Praktische gids. ZIR Publishing.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, Claude, Deepseek en Perplexity.

Bekijk ook andere plaatsen in Apulië.