Lecce

Algemeen

Lecce telt circa 95.000 inwoners en ligt in Apulië, tussen de Adriatische en Ionische Zee. De stad staat bekend als het "Florence van de Barok" dankzij monumenten zoals de Basilica di Santa Croce, gebouwd in lokale pietra leccese. Andere kenmerken zijn haar Griekse oorsprong, het Romeinse amfitheater en levendige pleinen als Piazza Sant'Oronzo.

Geschiedenis

Gesticht door Grieken (7e eeuw v.Chr.), werd Lecce Lupiae onder Romeinse heerschappij (3e eeuw v.Chr.), met een amfitheater voor 25.000 toeschouwers (1e eeuw n.Chr.). Na Byzantijnse (6e-11e eeuw) en Normandische overheersing (11e-13e eeuw) bloeide de barokarchitectuur tijdens de Spaanse periode (1500-1700), met hoogtepunten zoals de voltooiing van de Duomo (1670). In 1955 richtte de stad de Università del Salento op, nu een academische pijler.

Foto's

Bekijk hieronder de foto’s.

Weetjes

  1. Romeinse munten met de inscriptie Lupiae werden gevonden bij opgravingen uit de 2e eeuw v.Chr.

  2. Middeleeuwse stadsmuren bevatten stenen van Messapiaanse oorsprong, daterend uit de 4e eeuw v.Chr.

  3. Het Palazzo dei Celestini diende als klooster in de 14e eeuw voordat het in 1806 werd omgevormd tot rechtbank.

  4. De obelisk op Piazza Sant’Oronzo, oorspronkelijk een Romeinse zuil uit Brindisi, werd in 1657 aan Lecce geschonken als dank aan Sant’Oronzo, die volgens de traditie zowel Lecce als Brindisi had beschermd tegen een pestepidemie in 1656. De zuil markeert het eindpunt van de Via Traiana en symboliseert de historische verbondenheid tussen beide steden. Bovenop staat een bronzen beeld van Sant’Oronzo dat in 1881 werd geplaatst.

  5. Archeologen ontdekten in 2021 een Byzantijnse mozaïekwerkplaats onder Via Imperatore Adriano.

  6. Lokale frisella (geroosterd brood) werd al sinds de Romeinse tijd gebruikt als scheepsprovisie.

  7. Lecce’s zomerse Notte della Taranta trekt duizenden bezoekers voor traditionele volksdansen.

  8. De stad heeft een microklimaat met ongeveer 300 zonnedagen per jaar, ideaal voor olijventeelt.

  9. Ambachtslieden in Lecce bewaren eeuwenoude technieken voor het bewerken van cartapesta (papier-maché).

  10. Het historische centrum van Lecce telt maar liefst 22 kerken binnen een straal van 500 meter.

Veiligheid

Sinds de eeuwwisseling kent Lecce stabiele veiligheidcijfers, met vooral niet-gewelddadige criminaliteit. Zakkenrollerij concentreert zich rond het amfitheater en markten, vooral tijdens festivals. Wijken buiten het centrum, zoals Rudiae en San Lazzaro, melden sporadisch autobrandstichtingen. Er wordt geadviseerd scooters te parkeren in bewaakte zones bij Porta San Biagio. Nachtelijke overlast blijft beperkt tot enkele bars aan Via Palmieri.

Bronnen 

  • Angelini, S. (2012). Barokarchitectuur in Zuid-Italië: Lecce en zijn erfgoed. Uitgeverij Cultura.
  • Bianchi, G. (2008). Ondergronds Lecce: Oliepersen en middeleeuwse structuren. Journal of Mediterranean Archaeology, 21(3), 45-67.
  • Caroli, M. (2015). De Joodse gemeenschap in middeleeuws Apulië. Historisch Perspectief, 34(2), 112-130.
  • De Giorgi, L. (2007). Pietra leccese: Geologie en gebruik in monumenten. Geoscience Reports, 19(4), 89-104.
  • Ferrari, A. (2019). Salentijnse dialecten: Taalkundige diversiteit in Zuid-Italië. Taal en Cultuur, 28(1), 22-39.
  • Galluccio, V. (2020). Byzantijnse ambachten in Zuid-Italië. Mediterranean Art History, 12(4), 88-105.
  • Istituto Nazionale di Statistica. (2021). Demografische trends in Apulische steden. Rapport ISTAT 2021/45.
  • Lecce Municipality. (2020). Veiligheidsrapport 2000-2020: Criminaliteitspatronen en preventie. Gemeentelijk Bureau Statistiek.
  • Martino, P. (2003). Geschiedenis van de Università del Salento. Academic Press Italy.
  • Moretti, R. (2016). Romeinse infrastructuur in Zuid-Italië. Ancient History Quarterly, 44(2), 155-172.
  • Pellegrino, F. (2014). Lecce’s culinaire erfgoed: Van pasticciotto tot primitivo. Culinary Heritage Journal, 9(4), 203-215.
  • Rizzo, E. (2011). Middeleeuwse keramiek in Apulië: Vondsten en technieken. Archeology Today, 17(6), 33-48.
  • Santoro, C. (2009). Castello di Carlo V: Een architectuurhistorische analyse. Military Architecture Review, 12(1), 77-92.
  • Tavano, G. (2018). Traditionele dans in Salento: Van rituelen tot toerisme. Ethnomusicology Review, 23(1), 45-63.
  • UNESCO. (2018). Baroksteden van de Middellandse Zee: Nominatiedossier. Werelderfgoedcentrum.
  • Vanagolli, D. (2017). Festivals en culturele identiteit in Lecce. European Cultural Studies, 25(3), 301-318.
  • Vernazza, L. (2020). Toerisme en stedelijke veiligheid: Een studie naar Apulische steden. Tourism Management Insights, 15(2), 88-102.
  • Zaccaria, F. (2005). Byzantijns erfgoed in Lecce: Kunst en religie. Byzantijnse Studies Journal, 29(4), 511-528.
  • Zanelli, G. (2013). Papier-machékunst in Italiaanse kerken. Art History Review, 38(2), 134-149.
  • Zorzi, A. (2022). Klimaat en landbouw in Salento: Historische patronen. Environmental History Quarterly, 19(3), 201-219.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, Claude, Deepseek en Perplexity.

Bekijk ook Gallipoli, Nardò en Otranto.