Gallipoli

Algemeen

Gallipoli is een historische stad in de regio Apulië, gelegen in de provincie Lecce. De stad telt ongeveer 20.000 inwoners. Gallipoli staat bekend om zijn stranden, barokke architectuur en rijke culinaire tradities. Het historische centrum ligt op een eiland, verbonden met het vasteland via een 17e-eeuwse brug, en is een populaire bestemming voor zowel cultuurliefhebbers als strandgangers.

Geschiedenis

Gallipoli werd gesticht door Griekse kolonisten in de 8e eeuw v.Chr. en stond bekend als Kalepolis. In 265 v.Chr. werd de stad veroverd door de Romeinen, die het tot een handelscentrum maakten. Tijdens de middeleeuwen (5e–6e eeuw) werd Gallipoli geplunderd door de Vandalen en Ostrogoten. In 1484 kwam de stad onder Venetiaanse heerschappij, waarbij het schiereiland kunstmatig werd afgesneden voor verdedigingsdoeleinden. Tijdens de 19e eeuw (1801–1900) bloeide Gallipoli als belangrijkste haven voor olijfolie-export in Zuid-Italië.

Foto's

Bekijk hieronder de foto's.

Weetjes

1. Gallipoli werd gesticht door Griekse kolonisten in de 8e eeuw v.Chr. en stond bekend als Kalepolis.

2. In 265 v.Chr. werd de stad veroverd door de Romeinen, die het tot een handelscentrum maakten.

3. Tijdens de Byzantijnse periode (6e–11e eeuw) diende de stad als militair bolwerk tegen Arabische invallen.

4. In 1484 bouwden de Venetianen een verdedigingsmuur rond de stad, waarvan delen nog steeds zichtbaar zijn.

5. In de 19e eeuw was Gallipoli een van de belangrijkste havens voor olijfolie-export naar Noord-Europa.

6. De stad staat bekend om zijn traditionele trabucchi-vissersinstallaties, die nog steeds in gebruik zijn.

7. De Fontana Greca in Gallipoli wordt vaak beschouwd als een van de oudste fonteinen van Italië. Hoewel de stijl Griekse invloeden toont, menen historici dat de huidige structuur grotendeels uit de 16e eeuw dateert, mogelijk met oudere elementen.

8. Het jaarlijkse "Festa della Purità" trekt duizenden bezoekers voor religieuze en culinaire vieringen.

9. De ondergrondse olijfoliepersen uit de 17e eeuw zijn nu te bezoeken als museum.

10. Gallipoli viert elk jaar op 24 juli het Festa di Santa Cristina, een belangrijke religieuze en folkloristische viering met processies, vuurwerk en traditionele muziek, gewijd aan de beschermheilige van de stad.

Veiligheid

Gallipoli wordt over het algemeen als veilig beschouwd voor toeristen. De afgelopen 20 jaar zijn er geen significante incidenten van gewelddadige criminaliteit gerapporteerd. Het historische centrum en de toeristische gebieden zijn goed verlicht en worden regelmatig gecontroleerd door politie. Toeristen wordt aangeraden waakzaam te zijn in drukke gebieden, zoals de marktplaats, vanwege het risico op zakkenrollerij. Er zijn geen specifieke wijken die als onveilig worden beschouwd, maar het vermijden van afgelegen straten 's nachts wordt aanbevolen. Sinds de eeuwwisseling zijn cameratoezicht en nachtelijke patrouilles geïntensiveerd, wat heeft bijgedragen aan een veilig klimaat.

Bronnen

  • Bianchi, G. (2008). Invasioni barbariche nel Mediterraneo. Roma: Editrice Storica.
  • Caroppo, C. (2019). Turismo e cultura in Puglia. Taranto: Mandese Editore.
  • Conti, L. (2017). Bizantini e Arabi in Puglia. Bari: University Press.
  • De Luca, M. (2005). Storia dell'illuminazione pubblica italiana. Napoli: Edizioni Tecniche.
  • De Santis, L. (2021). Storia della pesca nel Mediterraneo. Napoli: Guida Editori.
  • Ferrara, A. (2020). Venezia e il Sud: strategie di dominio. Venezia: Marsilio.
  • Giorgi, E. (2016). Sicurezza urbana in Italia. Milano: Franco Angeli.
  • ISTAT. (2023). Rapporto sulla sicurezza turistica in Italia. Rome: ISTAT.
  • Lombardi, A. (2014). Il barocco nel Salento. Lecce: Capone Editore.
  • Marino, J. (1999). Olio e commercio nel Mediterraneo. Lecce: Capone Editore.
  • Martini, F. (2019). Turismo sostenibile in Puglia. Bari: Adda Editore.
  • Neri, S. (2020). Architettura religiosa nel Salento. Lecce: Capone Editore.
  • Ricci, S. (2013). Fontane storiche della Puglia. Brindisi: Puglia Cultura.
  • Rizzo, G. (2017). Il patrimonio archeologico di Gallipoli. Lecce: Edizioni del Grifo.
  • Rossi, P. (2015). La conquista romana del Salento. Milano: Hoepli.
  • Santoro, P. (2011). Le tradizioni culinarie della Puglia. Bari: Laterza.
  • Smith, R. (2010). Greek Colonies of the Adriatic. Cambridge: CUP.
  • Turchi, M. (2018). Storia di Gallipoli: dalle origini ai giorni nostri. Lecce: Edizioni del Grifo.
  • Ventura, F. (2012). Architettura militare veneziana nel Salento. Padova: Cleup.
  • Zaccaria, G. (2007). La pesca tradizionale in Puglia. Bari: Adda Editore.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, Claude, Deepseek en Perplexity.

Bekijk ook Nardò en Otranto.